Dziesi깇 przykazań dla rodziców.
UWAGA!!! Od najmłodszych lat należy uczyą‡ dzieci samodzielności.
1.Dobrze jest ustalią‡ stałe godziny pracy, dostosowane do indywidualnych możliwości dziecka z uwzględnieniem warunków domowych.
Chodzi tu o wykorzystanie biologicznego zegara organizmu. Jeśli dziecko odrabia lekcje zawsze o tej samej porze, to jego organizm po jakimś czasie nastawia się w tych godzinach na wysiłek intelektualny i jest bardziej efektywny.
2. Przygotowanie miejsca pracy, czyli zrobienie porządku na biurku i ułożenie pod ręką wszystkich rzeczy potrzebnych do odrabiania.
Jeśli dziecko ma przygotowane pod ręką wszystkie potrzebne do lekcji pomoce i przybory nie traci czasu na ich szukanie w trakcie odrabiania. Taka przerwa rozkoncentrowuje i często trzeba zadanie rozpoczynaą‡ od nowa.
3. Należy zwrócią‡ uwagę na ułożenie ciała, wysokośą‡ krzesła dostosowaą‡ do wysokości biurka i wzrostu dziecka, zadbaą‡ o dobre oświetlenie oraz spokój /wyłączenie radia, TV, zajęcie zabawą młodsze dzieci/.
Nieprawidłowo dobrana wysokośą‡ krzesła, oprócz zagrożenia wadą postawy, powoduje zmęczenie (dziecko „wierci się”), a to z kolei przeszkadza w skupieniu. Nieprawidłowe oświetlenie może osłabiaą‡ wzrok oraz powodowaą‡ znużenie, zmęczenie czy bóle głowy. Takie sytuacje znacznie obniżają motywację do wysiłku intelektualnego i dziecko chce jak najprędzej zakończyą‡ odrabianie lekcji.
4. Ustalią‡ plan odrabiania lekcji z uwzględnieniem przerw i konsekwentnie go przestrzegaą‡.
Najtrudniejsze lekcje odrabiaą‡ na początku.
Im dziecko ma większe trudności z koncentracją, tym przerwy powinny byą‡ częstsze i dłuższe. W miarę postępów należy wydłużaą‡ czas wysiłku intelektualnego i skracaą‡ przerwy.
Lekcje, które sprawiają dziecku najwięcej trudności należy odrabiaą‡ jako pierwsze. Umysł jest wypoczęty a świadomośą‡, że to co jest trudne zostało zrobione, zwiększa motywacje do dalszej pracy. Większośą‡ uczniów zostawia sobie to co trudne na koniec. W efekcie nastawienie do odrabiania lekcji jest negatywne a motywacja znacznie spada, bo przed nami jeszcze np.: „ta okropna matematyka”.
5. Przed rozpoczęciem odrabiania każdego przedmiotu, należy określią‡ zakres materiału do opanowania – przeczytaą‡ polecenia, pytania, które są na końcu tematu, sprawdzią‡ czy prawidłowo zostały przez dziecko zrozumiane, wątpliwości i niejasności wyjaśnią‡.
Naukowo zostało dowiedzione, że człowiek o wiele lepiej się uczy, gdy wie, czego ma się nauczyą‡. Czytając materiał (temat) uczeń na ogół nie wie co jest bardziej ważne a co mniej i stara się zapamiętaą‡ wszystko albo też wykonuje czynnośą‡ czytania bez skupianiem się na treści. Jeśli zapozna się z pytaniami przed czytaniem, wie jakie informacje są ważne i jego uwaga jest skierowana na ich szukanie. Taka technika poprawia rozumienie czytanych treści, gdyż po przeczytaniu fragmentu (akapitu), żeby stwierdzią‡, czy zawiera odpowiedź na pytanie musi dokonaą‡ analizy informacji w nim zawartych, a tym samym lepiej je zapamięta.
6. Najlepiej jest odrabiaą‡ lekcje w dniu, w którym zostały zadane.
Odrabiając lekcje w dniu, w którym zostały zadane, dotyczące przerabianego w szkole materiału uczeń bazuje na świeżych informacjach i je utrwala. Zostawiając je na ostatnią chwilę zapomina wiele informacji i musi się uczy ich od początku.
7. Przepytaą‡ dziecko - odpowiadanie w domu na głos pozwala na sformułowanie myśli i przełożenie na wypowiedź ustną.
Dzieci odpytywane w szkole często mówią „ale ja się uczyłem” i na ogół to jest prawda. Ludzie dorośli też miewają problemy z szybkim przełożenie myśli na słowa. Takie odpytanie w domu pozwala na ułożenie wypowiedzi. Zapytane w szkole ma większą łatwośą‡ wysłowienia się.
8. Jeśli dziecko nie lubi jakiegoś przedmiotu, należy znaleźą‡ jakieś ciekawostki i zainteresowaą‡ je nimi.
Jeśli dzieci jakiegoś nauczyciela mniej lubią przekłada się to na stosunek do przedmiotu, który on uczy. Dobrze jest zainteresowaą‡ dziecko tym przedmiotem za pomocą filmów, ciekawostek, książek, itd.
9. Przy sprawdzaniu najpierw należy zauważyą‡ i podkreślią‡ to co zostało zrobione dobrze, a dopiero potem wskazaą‡ błędy i je omówią‡.
Często słyszę od rodziców „jak chce to potrafi”, czyli, jeśli zrobi źle, to zrobił to specjalnie, żeby dostaą‡ złą ocenę? Dzieci chcą otrzymywaą‡ dobre stopnie i gdy odrabiają to robią to na miarę swoich możliwości, motywacji i umiejętności uczenia. Rodzice sprawdzając wskazują na ogół błędy. Dziecko odbiera to: „tyle się napracowałem i wszystko źle”, co bardzo obniża motywację i zniechęca do pracy. Jeśli jednak rodzic zauważy i doceni wysiłek, pokaże najpierw to co zostało zrobione dobrze a potem wskaże błędy, to dziecko chętniej podejmie się dalszego wysiłku.
10.Sprawdzając zaznaczamy gdzie są błędy, nie poprawiamy, tylko staramy się wyjaśnią‡ na czym błąd polega i pytaniami pomocniczymi naprowadzamy na prawidłowy tok myślenia.
Rodzicom bardzo zależy, żeby ich dziecko dobrze się uczyło i otrzymywało dobre stopnie. Siedzą z dzieą‡mi podczas odrabiania lekcji, ale między pomaganiem a odrabianiem za dziecko jest bardzo cienka linia. Mówiąc dziecku „teraz zrób to, a to należy zrobią‡ tak” odrabiają za nie. Tłumacząc polecenia wyrabiają w nim tzw. „lenistwo umysłowe”. Po co dziecko ma zastanawiaą‡ się o co chodzi skoro obok siedzi mama lub tata i wystarczy zapytaą‡ – będzie prędzej.
Dzieciom trzeba pomagaą‡, muszą wiedzieą‡, że mogą na rodziców liczyą‡. Mądra pomoc rozwija w nich samodzielnośą‡, wiarę w siebie i swoje możliwości oraz ch깇 pokonywania trudności i motywację do wysiłku intelektualnego. Powodzenia!!!
(źródło http://www.pppwalcz.com/jak-pomoc-dziecku-w-nauce.html)